Ντροπαλή εισαγωγή περί παρθενίας, παρθενορραφών και λοιπών δαιμονίων...

Ντροπαλή εισαγωγή περί παρθενίας, παρθενορραφών και λοιπών δαιμονίων...

Τζετζεκάκι μου

το ξέρω πως βρίσκεσαι στο αχαλίνωτο ...σεξ-άλωμα.

Σεξ-αλώνεις αφόβως και χλευάζεις εμάς, τους δήθεν καταπιεσμένους σεξουαλικά, ενώ εσύ -δήθεν πάλι- δεν καταπιέζεσαι- αχαχαχούχα!

-Να την ξεκινήσω τη σκέψη μου από την αρχή;

-Να την ξεκινήσεις!

Εν αρχή, λοιπόν, ήτο η... θηλυκή παρθενίαααα!
(Διότι υπάρχει και η αρσενική τοιαύτη).

Η παρθενία της γιαγιάς μου, της μητρός μου, η εμή παρθενία.

Διαφυλαγμένες όλες αυτές οι παρθενίες από το... ρόπαλο κάποιου παππού-πατέρα-αδερφού-συζύγου, αφέντη, που εξασφάλιζε έτσι τη νομιμότητα των απογόνων και επομένως, τις διεκδικήσεις επάνω στην περιουσία.

Αυτή είναι η θεώρηση του κοινωνιολόγου, η οποία ...ελάχιστα με ενδιαφέρει!

-Δε σε ενδιαφέρει, μανδάμ επειδή δεν σου συνέβη ποτέ να...ψωμολυσσάξεις.
Προχώρα!
-Προσωπικά, με προβληματίζει η θεώρηση του γιατρού, του ψυχολόγου, και του θεολόγου.
-Του γιατρού , μανδάμ;
Τι εννοείτε ακριβώς.
-Πολλά και διάφορα εννοώ, ας πάρουμε ένα ένα με τη σειρά να μη ζαλιστεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης.

Eμπέδωσα παιδιόθεν το βαρύ σημαινόμενον της παρθενίας-όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου...
( θυμίζω: η συχωρέμενη η μαμά, εργαζόταν ως επιστήμων μαία, στις ασπρόμαυρες επαρχίες των -ήντα... )
...ότι γονείς- μανάδες κυρίως- έφερναν τις κόρες τους στο ιατρείο που εργαζόταν η μακαρίτισσα, προκειμένου να τις υποβάλει στη διαδικασία της ... παρθενορραφήηης!

...λαλά έπαθα όταν μου το 'πε με ύφος εμπιστευτικό μέχρι αηδίας...

Μέχρι εκείνη την ώρα, οι μόνες ραφές που μπορούσα να ονοματίσω, ήταν τα εξώγαζα, οι ραφές για τα στριφώματα, άντε οι σταυροβελονιές στο κέντημα, αλλά για παρθενορραφές-η βιόλα- ιδέα δεν είχα.
Με έκπληξή μου- μάθαινα ξαφνικά - πως η νεαρά θα υπανδρεύετο οσονούπω ότι ο γαμβρός έπρεπε να ...ψηλαφήσει τα ...πειστήρια της ...παρθενίας στο σεντόνι- και ότι η επιστήμων μαία( και ας την αποκαλούσε <ποντικομαμή> χλευαστικά ο συμμαθητής μου ο Στάθης) μπορούσε να παράσχει μεγάλη βοήθεια επί τούτω, προκειμένου να μη μακελευτούν τα σόγια ή να μη μείνει η νύμφη...ανύμφευτη!
Οι συνεννοήσεις οι σχετικές δεν εγίνοντο γεγωνυία τη φωνή-τουτέστιν φωναχτά-που θα
γραφε και ο μακαριτάκος ο Παπαδιαμάντης, αλλά εγίνοντο χαμηλοφώνως, με βλέμματα κάπως ενοχικά και με -αόριστα - στον αέρα πλανώμενους- κώδικες σιωπής, επαγγελματικού απορρήτου, πλήν...!
-ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ!
Όσο πιεστικότερο -συναισθηματικά- το μυστικό, τόσο πιο βέβαιο είναι ότι θα το βγάλουν οι δαιμόνοι στην επιφάνεια- μία Κυριακήν μία γιορτήν μία πίσημον ημέραν κατά τα γνωστά- ωθώντας τους διαπράξαντας τα απαράδεκτα, σε θλίψη μεγάλη.

Από αυτά και απο κείνα, λοιπόν, εγκαίρως, τοποθετήθηκα πάνω στο ζήτημα και...το κυριότερον, φρόντισαν οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι παπάδες, την αξία της παρθενίας να την θαυμάσω!
(όλοι ανεξαιρέτως τη θαυμάζαμε τότε και ήταν ντροπιαστικό να παντρευτεί μια... φιλημένη -από έναν μνηστήρα κοπέλα- με άλλον, επόμενο ανδρα- πολλές παρατημένες αρραβωνιαστικές μέναν στα αζήτητα- και συνιστούσε όνειδος μέγιστο βέβαια, το να χορέψει τον Ησαία η νύφη, με τον κουνενέ στην κοιλίτσα.
Σήμερα- αν δε βεβαιωθεί ό γαμβρός ότι γκαστρώνεται η μέλλουσα σύζυγος, ουδαμώς την παντρεύεται, Θε μου, Θε μου, πως μέσα σε λιγότερο απο μισόν αιώνα, σηκωθήκαν τα πόδια και χτυπούν αλύπητα το κεφάλι;
Απορώ και εξίσταμαι!
Θα μου πείς τώρα, περιστεράκι μου, γιατί ξεκινάω χαράματα, τέτοια κουβέντα, και τι σε νοιάζουν οι παλαιολιθικές δικές μου εμπειρίες, εσένα που είσαι πανέμορφο νιάτο και βρίσκεσαι -από Κυριακής πρωίας μέχρι νυκτός- στο χαβαλέ και στο περίτεχνο – και μετά πολλών ανθυγιεινών, παραλλαγών- ερωτικό σου μπίρι μπίρι;
Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς που αγαπήσαμε -εκόντες άκοντες- την παρθενία εκ νεότητος, δεν καταλάβαμε σε τι προστατευτικό λούκι εμπειρίας, μάς τοποθέτησαν τα γεγονότα.

Προσωπικά, υπήρξα και τόσο μα τόσο ανεγκέφαλη που νόμιζα ότι είτε με έναν άντρα πήγαινα στη ζωή μου, είτε με πέντε, ότι θα ήταν το ίδιο!

Μάλισταααα!

Τοιαύτη αφέλεια –ίνα μη είπω τι χείρον –με έδερνε την κουπονοσυλλέκτρα!

Ανήκοντας, λοιπόν, σε κείνη τη γενιά γυναικών που διδάχτηκε τόσο στο σχολείο, όσο και στην οικογένεια ότι η παρθενία( σταμάτα τα χάχανα!) ήτο αγαθόν εφικτότατον, αυτή την παρακαταθήκη δεν διανοήθηκα να την πετάξω στα - της προόδου δήθεν- σκουπίδια.

Ο πατέρας μου, επηρεασμένος από την αγάπη του για τα αυτοκίνητα, τσαμπουκαλίδικα, γαύγιζε:

- Οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται με μηδέν χιλιόμετρα!
(Για τους άνδρες, νύξη καμία ο καλός άνθρωπος.
Αρκετά χρόνια αργότερα, με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι και η Βασιλομήτωρ Ελισάβετ της Αγγλίας-με τα λυτά και δεμένα λαγωνικά των Μυστικών Υπηρεσιών της- είχε ακριβώς την ίδια άποψη σχετικά με τη σύζυγο που έπρεπε να νυμφευθεί το Καρολάκι της- Θεός σχωρέσ’την τη Νταιάνα και ο Κύριος ας συχωρέσει την (γ)Καμήλα, επίσης!)

Χρειάστηκαν να περάσουν επίσης πολλά έτη, προκειμένου να συνειδητοποιήσω ότι και τα νούμερα, επί του σεξουαλικού, έχουν τη σημασία τους(το δήλωσαν σε συνέντευξη, μέχρι οι παρθένοι του Χάρβαρντ προσφάτως) και παρακαλώ, ας μη στραβοκοιτάμε τους ερωτώντες παπάδες ή και τους ψυχίατρους, όταν τεχνηέντως εκμαιεύουν στα εξομολογητήρια-ψυχαναλυτήρια:

- Και...με πόσους πήγατε, μανδάμ;

-Πόσες φορές το... κάνατε;

-Το κάνατε εις την ιεραποστολικήν στάσιν ή εις την στάσιν του κανιβάλου;

Kαι άλλα χαριτωμένα παρόμοια.

Να μη κατακρίνωμεν, τέκνον μου, επειδή δεν είναι...ακουολάγνος υποχρεωτικά ο παπάς ή ο ψυχίατρος διότι, ό λ α έχουν τη σημασία τους και διότι οι
π ο σ ό τ η τ ε ς των εμπειριών μας, τ ε λ ι κ ά μετατρέπονται σε συναισθημάτων
π ο ι ό τ η τ ε ς- η νευροβιολογία, μας βεβαιώνει για τούτο.

Και ίνα μη μακρηγορώ και κουράζεσαι θα έρθω και στο <δια ταύτα>.

-Γιατί τελικά, ήταν αξία η παρθενία;

Ειδικά των γυναικών η τοιαύτη;

-Διότι πέραν των θεμάτων της σωματικής υγείας και των ασθενειών που αποφεύγουν όσοι ζουν με εγκράτεια και καθαρότητα με τις γυναίκες παρθένες-συζύγους, παραμένουν και σταθερότεροι οι γάμοι, ένεκεν του ότι -δεν θα κουραστώ να το γράφω- οι παρθένες, αποφεύγουν –τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον- πριν τους τα γυρίσει ο Εξαποδώς τα μυαλά ανάποδα και εφόσον με το Χριστούλη δεν αγαπιούνται,- τους σκοπέλους της σύγκρισης:
Οίον: <Αχ, ο Τάκης με ζούλαγε έτσι, αχ ο Μάκης με τράβαγε έτσι, αχ ο Λάκης με πάταγε αλλιώτικα...αυτό το βόιδι που πήγα και παντρεύτηκα γιατί δεν κάνει τίποτα από τα...τερπνά που μου κάναν οι σαρανταπέντε προηγούμενοί μου ...μνηστήρες;>

Και τότε αρχίζουν τα πράγματα και μυρίζουν- εντόνως- μπαρούτι.

Από τη στιγμή, λατρεμένο μου, που εκείνος αρχίζει να σε συγκρίνει στα οικιακά με τη μανούλα ή την αδερφούλα του, και από τη στιγμή, που εσύ αρχίζεις να τον συγκρίνεις στα ερωτικά με τους ...προπηδήσαντας, η συναισθηματική εν τω οίκω κατάσταση αρχίζει και παίρνει μια κατηφόραααα μα μια κατηφόραααααα, που μόνο οι δικηγόροι του διαβόλου(ούτε καν ο Κούγιας) τη σταματάνε!

Και όλο αυτό το σκηνικό δεν αποτελεί παρά ελάχιστη παράμετρο του σημαντικότατου ζητήματος της παρθενίας, του οποίου από την αρχαιότητα κάποια φωτισμένα μυαλά, κατενόησαν το πολυτίμητον εις βάθος ...πολύ πριν έρθει και μας δώσει το Φως, ο λατρεμένος Χριστούλης...