Κωσταντινούπολη; Τι θα την κάνουμε; ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΟ

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η φιλοσοφία δεν είναι κάτι αφηρημένο, προσδοκά να μας μάθει να σκεφτόμαστε, σε μία εποχή που επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο. 

Η φιλοσοφία σύμφωνα με τον Επίκουρο, πρέπει να ασχολείται με ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με τις ανάγκες της ζωής, με την ευρύτερη έννοια. 

Όποιος γνωρίζει ιστορία, κατανοεί πως η παρακμή και η αποσύνθεση ενός πολιτισμού επέρχεται όταν αυτός σκληραίνει υπερβολικά, περιορίζοντας την ελευθερία στη σκέψη και την έκφραση, γεγονός που του απαγορεύει να ανταποκριθεί στην πρόκληση των νέων συνθηκών. 

Σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα, είμαστε μάρτυρες μιας κοσμοϊστορικής κρίσης. 

Σε αυτά τα πλαίσια οι παρουσιάσεις από εδώ και στο εξής, θα εστιάζουν περισσότερο στο κείμενο και λιγότερο στην εικόνα.

dokimi

Δοκιμή edit με Google Chrome

fkdjhfjh
fdfdgfgd

Ο Νόμος του Μέρφυ - Murphy's Law

1. Ο Βασικός Νόμος του Μέρφυ (Βασική αρχή) :
Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά , θα πάει.
a. Αν από διάφορα πράγματα, ένα έχει την πιθανότητα να πάει στραβά, θα είναι αυτό που θα προκαλέσει την μεγαλύτερη ζημιά.
b. Αν ξέρεις ότι υπάρχουν μόνο 4 δυνατοί τρόποι για να πάει κάτι στραβά και φροντίσεις να τους προλάβεις, τότε αμέσως θα εμφανιστεί και ένας πέμπτος.
c. Αν αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους, πάντα έχουν την τάση να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
d. Κάθε λύση, γεννάει ένα καινούριο πρόβλημα.
e. Είναι αδύνατον να προφυλάξεις κάτι από τη βλακεία, διότι οι βλάκες είναι ικανότατοι.
Συμπεράσματα : Χαμογελάστε...Ούτως η άλλως το αύριο θα είναι χειρότερο. Αν αισθάνεσαι καλά , μην ανησυχείς...Θα περάσει.
2. Όταν τα πράγματα πάνε καλά...Κάτι θα πάει στραβά.
a. Όταν τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, θα γίνουν.
b. Κάθε φορά που τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλύτερα, κάπου έχεις κάνει λάθος.
3. Κάθε φορά που θες να "χτυπήσεις ξύλο" , διαπιστώνεις ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από αλουμίνιο ή πλαστικό.(!!)
4α. Για να καθαριστεί κάτι, πρέπει να βρωμίσει κάτι άλλο.
4β. ...μπορείς όμως να βρωμίσεις τα πάντα χωρίς να καθαρίσεις τίποτα. Το αντίστροφο δεν ισχύει.
5. Είναι αδύνατον για ένα αισιόδοξο να γνωρίσει μια ευχάριστη έκπληξη.
6α. Οι διπλανές ουρές κινούνται πιο γρήγορα.
6β. ...Αν αλλάξεις ουρά, η ουρά που ήσουν πριν θα αρχίσει να κινείται πιο γρήγορα από την ουρά στην οποία βρίσκεσαι τώρα.
6γ. ...Αν εξακολουθήσεις να αλλάζεις ουρά, θα προκαλέσεις αναστάτωση και το πιθανότερο είναι να σε βρίσουν.
7. Ο καλύτερος τρόπος για να θυμηθείς κάτι που ήθελες να γράψεις σε ένα γράμμα είναι να κλείσεις το γράμμα.
8α. Τα κενά αέρος εμφανίζονται πάντα όταν η αεροσυνοδός αρχίζει να σερβίρει καφέ.
8β. Συμπέρασμα : Το σερβίρισμα καφέ προκαλεί κενά αέρος.
9. Σε όποια έξοδο αποσκευών και αν βρίσκεσαι, οι αποσκευές σου θα βγουν από κάποια άλλη.
10. Σε κάθε εταιρία υπάρχει κάποιος που αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να απολυθεί.
11. Το λανθάνειν ανθρώπινο, αλλά για να τα κάνεις τελείως θάλασσα χρειάζεσαι και ηλεκτρονικό υπολογιστή.
12. Ο Νόμος για την αντιμετώπιση της Γραφειοκρατίας : Όταν οι λύσεις που δίνει το υπουργείο δεν ταιριάζουν στο πρόβλημά σου, τροποποιείς το πρόβλημα, όχι τις λύσεις.
13. Ορισμός του Ειδικού : Ειδικός είναι αυτός που κατέχει τις πιο πολλές γνώσεις σε σχέση με όσο το δυνατόν λιγότερα θέματα. Ο επιτυχημένος ειδικός είναι αυτός που ξέρει τα πάντα γύρω από το τίποτα.
14. Είναι πολύ απλό να κάνεις τα πράγματα περίπλοκα αλλά πολύ περίπλοκο να κάνεις τα πράγματα απλά.
15. Αν έχεις αναλάβει μια δύσκολη εργασία ανέθεσέ την σε έναν πολύ τεμπέλη - θα βρει έναν ευκολότερο τρόπο να την κάνει.
16. Το ότι ο γιατρός σου μπορεί να δώσει ένα όνομα στην ασθένειά σου δεν σημαίνει ότι ξέρει από τι πάσχεις.
17. Μόνο οι ενήλικες δυσκολεύονται να ανοίξουν τα μπουκάλια που είναι ειδικά φτιαγμένα για να μην ανοίγονται από τα παιδιά.
18. Αν η κατάστασή σου καλυτερεύει , το πιθανότερο είναι ότι αρρωσταίνει ο γιατρός σου.
19. Ορισμός Φαρμάκου : Φάρμακο είναι οποιαδήποτε ουσία η οποία όταν δοκιμάζεται σε ένα ποντίκι παράγει επιστημονικό πόρισμα.
20. Όταν τα πράγματα είναι απροσδιόριστα...Χάνεις.
Όταν τα πράγματα είναι με το μέρος σου...Πάλι χάνεις.
Κερδίσεις ή χάσεις...Πάντα χάνεις.
21. Αν όλα τα οχήματα έρχονται κατά πάνω σου...Είσαι σε λάθος λωρίδα.
22. Η εγγύηση των 60 ημερών εγγυάται ότι το προϊόν θα χαλάσει την 61η μέρα.
23. Ο Νόμος της Σχετικότητας του Χρόνου : Το πόσο διαρκεί ένα λεπτό της ώρας εξαρτάται από τη μεριά της πόρτας της τουαλέτας που βρίσκεσαι.
24. Όταν παίρνεις λάθος νούμερο , δεν είναι ποτέ κατειλημμένη η γραμμή.
25. Αν βοηθήσεις ένα φίλο που βρίσκεται σε ανάγκη, είναι σίγουρο πως θα σε θυμηθεί - την επόμενη φορά που θα βρίσκεται σε ανάγκη.
26. Μην ανησυχείς για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα. Είναι απασχολημένοι με το να ανησυχούν τι σκέφτεσαι εσύ για αυτούς.
27. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι αδύνατον να ξέρεις - αλλά είναι αδύνατον να ξέρεις ποια είναι αυτά τα πράγματα.
28. Αν κοιτάξει κανείς το πρόβλημά του από κοντά , θα διαπιστώσει ότι αποτελεί και αυτός μέρος του προβλήματος.
29. Αν κάποια πράγματα θα μπορούσαν να πήγαιναν στραβά και δεν πήγανε, θα αποδειχτεί ότι θα ήταν καλύτερα αν είχαν πάει.
30. Τίποτα δεν είναι τόσο κακό, ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο.
31. Τα περίπλοκα προβλήματα, έχουν απλές, και αυτονόητα λανθασμένες απαντήσεις.
32. Περί πειραμάτων :
α. Αν κάποιο πείραμα πάει καλά, κάπου έχεις κάνει λάθος.
β. Ποτέ μην επαναλαμβάνεις κάποιο πείραμα που έχει πετύχει.
33. Από τη στιγμή που αναφέρεις κάτι... αν είναι καλό, χάνεται. ...αν είναι κακό, συμβαίνει.
34. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά ή πόσο καιρό έψαξες για κάποιο αντικείμενο, θα το βρεις κάπου φθηνότερα, αφού όμως το έχεις ήδη αγοράσει.
35. Όσοι δυσκολεύονται να πληρώσουν νοίκι, πληρώνουν νοίκι. Όσοι έχουν την άνεση να πληρώνουν νοίκι , ιδιοκατοικούν.
36. Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος σε ποια πλευρά της φέτας πρέπει να αλείψεις το βούτυρο.
37. Όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις έχουν γίνει κατά λάθος.
38. Μετά από μια κουραστική και λεπτομερή ανάλυση ενός δείγματος , μαθαίνεις πάντα ότι έχεις χρησιμοποιήσει λάθος δείγμα.
39. Όποιος γελάει όταν όλα πάνε στραβά, έχει βρει κάποιον να του τα φορτώσει.
40. Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους.
41. Μην διαφωνείς δημόσια με έναν ηλίθιο...Ο κόσμος μπορεί να μην καταλάβει τη διαφορά.
42. Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τα όρια του δυνατού, είναι να αρχίσεις από τα αδύνατα.
43. Το άθροισμα της ομορφιάς και της εξυπνάδας είναι πάντα σταθερό.
44. Η ομορφιά είναι μόνο επιφανειακή, αλλά η ασχήμια έχει βάθος.
45. Το μέγεθος της εξυπνάδας σε κάθε πλανήτη είναι σταθερό. Ο πληθυσμός της γης αυξάνεται...
46. Εξ ορισμού όταν ερευνάς το άγνωστο, δεν ξέρεις ποτέ τι θα βρεις.
47. Ο άνθρωπος κάποτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια...αλλά σηκώνεται και συνεχίζει το δρόμο του.
48. Αν σου συμβεί κάτι άσχημο, ερεύνησε εξονυχιστικά το γιατί. Αν σου συμβεί κάτι καλό, μην το ψάχνεις...Το πιο πιθανό είναι να οφείλεται στο λάθος κάποιου...

Τουρκικές Στρατηγικές στην Ανατολική Μεσόγειο – Αναγκαίες Ελληνικές Απαντήσεις.. Του Νίκου Κοτζιά

Τουρκικές Στρατηγικές στην Ανατολική Μεσόγειο – Αναγκαίες Ελληνικές Απαντήσεις.. Του Νίκου Κοτζιά

Τα πρόσφατα βίαια επεισόδια που προκάλεσε το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο συνδέονται και με τον ανταγωνισμό του με την Τουρκία..
Κομβικό ρόλο σε αυτές τις επιλογές παίζουν η γνωστή ανασφάλεια του Ισραήλ που το οδηγεί στη χρήση υπέρμετρης και συχνά βάρβαρης βίας, με τρόπο που αμαυρώνει το ίδιο την διεθνή του εικόνα, αλλά και οι νέες στρατηγικές επιλογές της Τουρκίας. 

Σε αυτό το παιχνίδι που διεξάγεται στην πόρτα μας η Ελλάδα οφείλει να απαντήσει με τις δικές της στρατηγικές, διπλωματικές και αμυντικές.

Τι ακριβώς θέλει η Τουρκία.

Κατά το πρόσφατο παρελθόν η Τουρκία εμφανίστηκε ως να αποτελεί την γέφυρα και τον διαμεσολαβητή ανάμεσα στον δυτικό κόσμο και τον ισλαμικό. Τόνισε με όλους τους τρόπους ότι συμβάλλει στην υπέρβαση των ιστορικών της προβλημάτων, όπως αυτό με την Αρμενία καθώς και στην προώθηση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. 

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Τουρκία απέτυχε σε αυτή της την προσπάθεια και μαζί της όσοι είχαν επενδύσει σε αυτήν. 

Τα προβλήματα της γείτονας με την Αρμενία εξακολουθούν να υπάρχουν, ενώ ως προς το Ισραήλ όχι μόνο δεν είναι σε θέση να μεσολαβήσει ανάμεσα σε αυτό και σε αραβικές χώρες, αλλά έγινε η ίδια μέρος του προβλήματος.

Η Τουρκία εγκαταλείπει τον ρόλο του ειρηνοποιού και αναλαμβάνει τον ρόλο του ταραξία για λογαριασμό, υποτίθεται, των «ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ειρήνης». 

Με αυτό τον τρόπο ντύνει τα νεοθωμανικά της σχέδια με αξίες και έτσι, σε ένα βαθμό, τα κρύβει. Στόχος της τουρκικής πολιτικής δεν είναι μόνο το Ισραήλ, όπως κοντόφθαλμα θα μπορούσε να πιστέψει κανείς.

Στόχοι της είναι, επίσης:

Α) Η επιβεβαίωση, μέσω της κόντρας με το Ισραήλ, του ηγεμονικού περιφερειακού ρόλου που διεκδικεί.
Β) Ο εγκλωβισμός από την Τουρκία της Κύπρου σε μια περιοχή στην οποία θα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Συνακόλουθα το στρίμωγμα της Αίγυπτου ως προς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη που αυτή διαπραγματεύεται με την Κύπρο. Η Τουρκία προσπαθεί να νομιμοποιήσει την παρουσία των πλοίων της στην περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ και να αποτρέψει τις έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας μαζί με τους διεθνείς εταίρους της.
Γ) Η άμεση ένταξη στην πολιτική της επιρροή χωρών που έχουν ειδικές σχέσεις με το Ιράν, όπως είναι η Συρία. Με άλλα λόγια να εξορίσει άλλες μουσουλμανικές δυνάμεις από περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δ) Η απόκτηση άμεσων ερεισμάτων στον «ισλαμικό δρόμο», δηλαδή στα κινήματα που ονειρεύονται την Μέση Ανατολή ως ένα ισλαμικό χαλιφάτο. Ας μην ξεχνάμε ότι το τελευταίο τέτοιο χαλιφάτο το αποτελούσε η Οθωμανική αυτοκρατορία.
Ε) Να ενισχύσει τη θέση της έναντι της Δύσης. Όχι πια στο όνομα του Ευρωπαϊκού της δρόμου. Ούτε ως γέφυρα ανάμεσα σε Δύση και Ισλαμισμό, αλλά ως περιφερειακή δύναμη που συμμετέχει, επιπλέον, και στην παγκόσμια διακυβέρνηση, όντας η Τουρκία κράτος-μέλος των G20.

Το κουρδικό και οι εσωτερικές δομικές συγκρούσεις.
Για το τουρκικό κατεστημένο η διασφάλιση της επιρροής του στο Ιράκ είναι άμεσης και κομβικής σημασίας. 

Θέλει να έχει βαρύνονται λόγο στο Ιράκ αμέσως μετά την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων. 

Το Ιράκ έχει για την Τουρκία μια τριπλή λειτουργία.

Καταρχάς είναι μια χώρα που βρέθηκε σε πολυετή πόλεμο με το Ιράν και δεν θα ήθελε να πέσει στην επιρροή του τελευταίου. 

Διαθέτει, επίσης, μεγάλα ενεργειακά αποθέματα και πολλοί διεθνείς αγωγοί το έχουν ως αφετηρία. 

Τέλος, στο Ιράκ διαμορφώνεται μια κρατικοειδή δομή των Κούρδων. Αυτό συνιστά μακρόχρονο πρόβλημα για την Τουρκία, που έχει μεγάλη κουρδική κοινότητα. 

Επιπλέον την απασχολεί το γεγονός ότι το Ισραήλ ήδη ασκεί μεγάλη επιρροή, τουλάχιστον οικονομική στο Κουρδιστάν. 

Ανησυχεί δε, ότι όπως έχει το Ιράν την Χεσμπολά στα πλευρά του Ισραήλ (συνορεύει έτσι μαζί του, χωρίς εκείνο να έχει σύνορά μαζί της), ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί ανάμεσα στο Κουρδιστάν του Ιράκ -υπό την τυχόν επιρροή του Ισραήλ- και την Τουρκία.

Σε αυτούς τους λόγους θα πρέπει να προστεθεί και ένας εσωτερικός παράγοντας της Τουρκίας. 

Η κυβέρνηση του Ερντογκάν βρίσκεται σε μια μάχη με τον στρατό για τον έλεγχο των δομών εξουσίας της Τουρκίας. 

Ο μεν στρατός στηρίζει την εκδυτικοποίηση της Τουρκίας, αντιτασσόμενος στον θεσμικό δημοκρατικό εκσυγχρονισμό, ενώ η ήπια ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας επιθυμεί έναν εκσυγχρονισμό μέσω του οποίου θα υπονομεύσει τις θέσεις του τουρκικού κεμαλικού κατεστημένου. 

Που θα νομιμοποιήσει τα ισλαμικά σύμβολα και συμμαχίες. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να ενθυμείται κανείς ότι οι καλές σχέσεις που αναπτύχθηκαν κατά το παρελθόν ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία δεν ήταν αποτέλεσμα της θέλησης και των προσδοκιών των ισλαμιστών, ήπιων ή μη, και πολύ λιγότερο του εκλογικού σώματος, αλλά του στρατού που διασφάλιζε, μέσω αυτής της σχέσης, προσβάσεις σε σύγχρονες τεχνολογίες αμυντικών συστημάτων. Ενίσχυε τις θέσεις του στο εσωτερικό της Τουρκίας, ενώ διευκολυνόταν στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ.

Σήμερα, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε τα τελευταία δέκα χρόνια, η Τουρκία ανοίγει μέτωπα με το Ισραήλ, δείχνει φιλική προς το Ιράν, αλλά παραμένει σε βαθύ ανταγωνισμό με αυτό, όπως, εξάλλου, και με την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία. 

Με το Ισραήλ δε. αναπτύσσει όλο και περισσότερο γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, τόσο στην ευρύτερη περιφέρεια, όσο και ως προς τις σχέσεις με Ιράκ-Κουρδιστάν, Συρία και θέση του Κυπριακού. 

Σε αυτή την κατάσταση, καλείται η Ελλάδα να πάψει να είναι θεατής και να δράσει άμεσα.

Ελληνικές επιλογές έναντι της Τουρκίας

Η Ελλάδα, ως προς το πρόβλημα που εξετάζω εδώ, έχει ενώπιόν της τρεις άμεσες επιλογές. Επιλογές που δεν είναι αντιτιθέμενες, αλλά μπορούν να αξιοποιηθούν σωρευτικά. 

Η πρώτη είναι να παρακολουθεί παθητικά το τι κάνει η Τουρκία με το Ισραήλ και να περιορίζεται στο να ανεβάζει τους τόνους συναισθήματος κάθε φορά που διαπιστώνει παραβίαση του διεθνούς νόμου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. 

Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να συνεχίζει να το κάνει, αλλά διαφωνώ κάθετα αν περιοριστεί μόνο σ’ αυτό.

Η δεύτερη επιλογή της Ελλάδας, είναι να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράν και Ισραήλ. 

Να δυναμώσει τις σχέσεις της με το Ιράν, με τρόπο που να εξυπηρετεί τον μακρόχρονο σχεδιασμό της ίδιας της ΕΕ. Να ανοίξει το δρόμο για έναν αγωγό από το Ιράν δια μέσω Ιράκ και Συρίας, καθώς και Κύπρου, προς Ευρώπη που θα περνά από την Ελλάδα. 

Να υποκαταστήσει το ρόλο του διαμεσολαβητή της Τουρκίας έναντι Ιράν και ΕΕ και να τον αναλάβει η ίδια, μη έχουσα σύνορα και ιστορικούς ανταγωνισμούς με το Ιράν. 

Να ενισχύσει τους δεσμούς της με το Κουρδιστάν και να αναλάβει ενεργητικό ρόλο μεσολάβησης και διαχείρισης κρίσης ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ. 

Με μια καλή προετοιμασία, το ίδιο μπορεί να κάνει και ως προς τις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας. 

Τέλος, αλλά μεγάλης σημασίας, η Ελλάδα πρέπει να σφυρηλατήσει τους δεσμούς της με την Αίγυπτο και πολλά από τα ζητήματα που αναφέρονται εδώ, να τα προωθήσει σε συνεννόηση, ακόμα και άμεση συνεργασία με την Αίγυπτο. 

Η Τρίτη επιλογή για την Ελλάδα, είναι να συνεχίσει την πολιτική ειρηνικής συνεννόησης με την Τουρκία, όπου, όμως, θα αυξήσει το κόστος για την τελευταία στην περίπτωση που θα εξακολουθήσει να προωθεί τη σημερινή πολιτική της σε κόστος του ελληνισμού. 

Η μία πλευρά θα είναι η συνεχής υπενθύμιση στην διεθνή κοινότητα των τουρκικών παραβιάσεων σε θέματα όπως εκείνων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της ίδιας της Τουρκίας. 

Της παραβίασης του διεθνούς δικαίου έναντι τρίτων. 

Της κατοχής της Κύπρου. Η άλλη πλευρά είναι ότι δεν θα επιτρέψει, πλέον, στην Τουρκία να αξιοποιήσει το Ισραήλ, αλλά και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ υπέρ των στρατηγικών της. 

Να της αφαιρεθεί, δηλαδή, το μέγιστο σε συμμάχους στον διεθνή ορίζοντα. Αυτά όλα μπορούν να γίνουν συνοδευμένα με έναν συνεχή διάλογο στην ΕΕ για την ασφάλεια και σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου καθώς και με δυνάμεις που έχουν άμεσα ενδιαφέροντα στην περιοχή, όπως είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία. 

Η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να ακολουθήσει σωρευτικά και τις τρεις αυτές επιλογές και να διατάξει τις χωρητικότητές της εξωτερικής πολιτικής της σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Αναρτήθηκε από epirusgate.blogspot.com

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες.

Monday, May 3, 2010

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες... Κάποτε

Θαυμάστε τα Λαμόγια της Πολιτικής που πούλησαν την Ελλάδα

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ Τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου
Καθηγητοῦ, Φιλολόγου
Ἱστορικοῦ, Συγγραφέως
Β΄Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως
ἐπἰ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων


Ὁ Dr. Nicolas Kaloy, (Geneva, Switzerland) σὲ ἄρθρο του στὸ διαδίκτυο, μὲ τὸν τίτλο «TO WHOM IT MAY CONCERN (spread it all over and through)» γράφει:
«Ὑπάρχει μεθοδευμένη καὶ ἐντατικὴ ἐκστρατεία Πέμπτης Φάλαγγος, ὄχι τοῦ Χίτλερ αὐτὴ τὴν φορά, ἀλλὰ τῶν δύο Μεγάλων Ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἀγγλίας καὶ τῶν ΗΠΑ, οἱ ὁποῖοι ἄλλωστε πάντοτε στὴν ἱστορία (ἀπὸ ἐποχῆς Καποδίστρια ἡ πρώτη, μὲ συνακόλουθη σήμερα τὴν δεύτερη) πάντοτε εὕρισκαν πρόθυμους Ἕλληνες συνεργάτες.
Ὁ πρῶτος (ὑλιστικός) στόχος τους ἦταν ἡ καταστροφὴ τῆς οἰκονομίας σὲ μία Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ 1955 μέχρι τὸ 1973 (μέχρι δηλαδὴ καὶ τὴν «ἐπάρατη» κατὰ κάποιους ἑπταετία) ἦταν ἡ δεύτερη χώρα μετὰ τὴν Ἰαπωνία σὲ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη (ἐτήσια ἄνοδος ΑΕΠ 8%). Ὁ στόχος αὐτὸς ἐπετεύχθη μὲ τὸν πρόθυμο «Ἕλληνα» πολιτικό, ὁ ὁποῖος ἐξεδίωξε καὶ «δαιμονοποίησε» τὸ κεφάλαιο καὶ ἔχωσε τὴν Ἑλλάδα στὸ τέλμα τοῦ δανεισμοῦ (ἀπὸ τὸ 1981) γιὰ καταναλωτικὲς παροχές, πρὸς ἄγραν ψήφων. Ἡ Ἑλλὰς σήμερα μὲ τὴν ἐκδίωξη τοῦ κεφαλαίου καὶ τῶν ἐπενδυτῶν καὶ τὴν πλήρη ἀποβιομηχάνιση, εἶναι πλέον, μετὰ τὸ «οἰκονομικὸ θαῦμα», ρακένδυτος καὶ ἐξευτελισμένος ἐπαίτης. Ἔτσι ὁ πρῶτος στόχος (ὁ ὑλιστικός) ἐπετεύχθη.
Ὁ δεύτερος πολυμερὴς στόχος εἶναι ἰδεολογικὸς καὶ ψυχολογικὸς καὶ βρίσκεται σὲ ἀνάπτυξη σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα ποὺ ἐτέθη ἀπὸ τὸν Kissinger μὲ συντονισμένη ἐπιδρομὴ ἐναντίον τοῦ πνευματικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ὑπόβαθρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ - πάντοτε μὲ μέσον τὸν «Ἕλληνα» πρόθυμο. Μόνον ὅταν συνειδητοποιήση τὴν συντονισμένη προσπάθεια τῆς ἐπιτεύξεως τῶν στόχων τῶν δύο Μεγάλων Ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἀπώτερο στόχο τὸν ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, θὰ μπορέση ὁ Ἕλλην νὰ ἀναπτύξη πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἀντίσταση, ὅπως κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς Χιτλερικῆς καὶ Φασιστικῆς Πέμπτης Φάλαγγος. Διαφορετικὰ καὶ ὁ δεύτερος στόχος θὰ ἐπιτευχθῆ εὔκολα καὶ τελεσίδικα ὅπως ὁ πρῶτος, μὲ πάντοτε πρόθυμο ἐνεργούμενο τὸν κάποιο «Ἕλληνα» πολίτη, δημοσιογράφο ἢ πολιτικό».
Πρὶν λίγες ἡμέρες, ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας παρουσίασε τὴν τέταρτη κατὰ σειρὰν ἐκπομπὴ γιὰ τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τῆς Ἑλλάδος, τὰ πετρέλαια, τὸν χρυσό, τὸ οὐράνιο καὶ ἄλλα πολύτιμα στρατηγικὰ ὀρυκτά, ἀπὸ τὰ ὁποία ἡ εὐλογημένη χώρα μας εἶναι γεμάτη. Τὴν ἑπομένη ὅλα τὰ κανάλια ἀσχολοῦντο μὲ τὴν τρομοκρατία ὄχι μόνο τὴν «κοινὴ» ἀλλὰ καὶ τὴν «κατευθυνόμενη». Τὴν τρομοκρατία τῆς πτωχεύσεως, τῶν ἀπολύσεων, τῆς παραχωρήσεως τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, δηλαδὴ τῆς εἰς βάρος μας διευθετήσεως τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, μὲ τὴν Τουρκία, τὸ Αἰγαῖο, τὰ Σκόπια τὴν Ἀλβανία, ἀλλὰ καὶ τῆς παραχωρήσεως τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου.
Τὰ σεσηπότα ΜΜΕ τῆς Ἑλλάδος ἢ διαστρεβλώνουν ἢ παραποιοῦν ἢ γελοιοποιοῦν ἢ φονεύουν διὰ τῆς σιωπῆς. Πιὸ «ἔντιμοι», ἴσως, εἶναι οἱ «τζουλιογράφοι» τῶν μεσημεριανάδικων ἀπὸ τοὺς «τσανακογλύφτες» τῆς ἐξουσίας. Αὐτοὺς ποὺ κρύβουν τὶς ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ πετρέλαια, τὰ ὁποῖα θὰ βγάλουν τὴν χώρα ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ ἀδιέξοδο. Αὐτοὺς ποὺ τρομοκρατοῦν τὸν κόσμο γιὰ τὸ τί θὰ πάθη ἀναγκαστικά. Αὐτοὺς τοὺς παπαγάλους, οἱ ὁποῖοι φωνάζουν γιὰ τὰ κέντρα διασκεδάσεως ποὺ εἶναι ἀσφυκτικὰ γεμάτα. Δὲν λένε ὅμως ἀπὸ ποιούς. Ἀποκρύπτουν ὅτι δὲν εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ τὸν ἕλληνα μισθωτὸ καὶ συνταξιοῦχο, ὁ ὁποῖος κάνει δύο καὶ τρεῖς δουλειὲς γιὰ νὰ πληρώση τὸ νοῖκι του, τὰ φάρμακά του, τὶς σπουδὲς τοῦ παιδιοῦ του, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ 10% ποὺ ἔκλεψε τὰ χρήματα τοῦ ὑπολοίπου ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ στὴν συνέχεια τὸν ἔβαλε «συνένοχο» ἀλλὰ ὄχι «συμμέτοχο» στὰ χρήματα τῆς κλεψιᾶς του.
Ἡ ἀμερικανίδα ἱστορικὸς Ἔλεν Σρέκερ μελετῶντας ἐδῶ καὶ χρόνια τοὺς τρόπους ποὺ τὸ «σύστημα» ἐξευτέλιζε προσωπικότητες καὶ κατέστρεφε ἀνθρώπους τονίζει ὅτι «ὁ κρυφὸς πόθος κάθε ἐξουσίας εἶναι πάντα ὁ ἴδιος: ὁ ἔλεγχος τῆς σκέψης, ἡ ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης, ἡ παρεμπόδιση τῆς διακίνησης ἰδεῶν. Τὸ πρόσχημα διαφέρει. Ἡ ἐξουσία ἔχει τὴν δύναμη, (ὅταν τὰ ἀντανακλαστικὰ τῶν πολιτῶν βρίσκονται ἐν ὑπνώσει) ἀλλὰ καὶ τὴν «τεχνογνωσία» νὰ τὸ κάνη ὁποτεδήποτε κρίνη ὅτι τῆς εἶναι ἀναγκαῖο. Χθές, σήμερα, αὔριο».
Καὶ μᾶς βάζει νὰ ψηφίζουμε τοὺς ἴδιους βασικοὺς τῆς 300σάδας, μὲ κάποιες ἀλλαγὲς ἀπὸ τὰ «τσικό», ποὺ κάνουν κάθε παραχώρηση στὸν πρόεδρο τῆς ὁμάδας γιὰ νὰ παίξουν. Ὁ ἀριθμὸς 300, κατὰ τὴν γνώμη μου, ἐπελέγη ἀπὸ αὐτοὺς συμβολικά πρὸς αὐτοβαυκαλισμὸν, γιὰ νὰ τοὺς συσχετίζουμε συνειρμικὰ μὲ τοὺς ἥρωες τῶν Θερμοπυλῶν, μὲ τοὺς ὁποίους οὐδεμία σχέση ἔχουν βέβαια. Ἐπελέγη, ἐνῷ τὸ σύνταγμα ὁρίζει σαφῶς ὅτι «ὁ ἀριθμὸς τῶν βουλευτῶν ὁρίζεται μὲ νόμο, δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ εἶναι μικρότερος ἀπὸ διακόσιους οὔτε μεγαλύτερος ἀπὸ τριακόσιους» (ἄρθρο 51). Σὲ ἕνα τέτοιο ὅμως, ἀσύδοτο κράτος ποὺ μειώνουν, καὶ σωστά, τὸν ἀριθμὸ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, γιατί δὲν μειώνουν στὸ ἐλάχιστο συνταγματικῶς ὁριζόμενο, τὸ ὅριο τῶν βουλευτῶν; Καὶ πολλὰ χρήματα θὰ ἐξοικονομοῦντο καὶ πολλοὶ ἄχρηστοι θὰ πήγαιναν στὸ σπίτι τους. Πρὶν λίγες ἡμέρες, ὅμως, παρακολούθησα στὴν τηλοψία τὸν πρώην πρόεδρο τῆς βουλῆς κ. Κακλαμάνη νὰ ὑπεραμύνεται ἀναποτελεσματικὰ καὶ δίχως οὐσιαστικὰ ἐπιχειρήματα τοῦ ἑλλαδικοῦ κοινοβουλίου καὶ τῆς σημασίας του. Ἡ σημασία ὅμως ἑνὸς θεσμοῦ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν δύναμή του νὰ ὑπερασπίζεται τὸ δίκιο τοῦ λαοῦ, τὰ ἐθνικά του θέματα, τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νόμων, τὴν πρακτικὴ χρησιμότητά του καὶ πλεῖστα ἄλλα, τὰ ὁποῖα οὐδόλως σήμερα ἐφαρμόζονται. Γι’ αὐτὸ καλύτερα ἄς σιωπᾶ.

Απερισκέπτως εύελπις

Kώστας Zουράρις

ΙΣΑΛΟΣ ΓΡΑΜΜΗ

Απερισκέπτως εύελπις

_...O Δημοσθένης μιλά την γλώσσα της αλήθειας, διότι απευθύνεται σε
αριστοκράτες, στην αθηναϊκή αρισταρχία του Ορθού Λόγου κι όχι στην αγελαία
μάζα της Γιουροβίζιον..._

"Είμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς, και Ηλίου του Κρυπτού ώστε

Οι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν. Δυσδιάκριτος

Καθώς άγγελος επί τάφου σαλπίζω..."

... Αυτά στη γλώσσα τη δική μου. Κι άλλοι άλλα σ' άλλες."

[Οδυσσέας Ελύτης: Ρήμα το Σκοτεινόν, ("τα ελεγεία της Οξώπετρας").]

EIXA κάποτε υποσχεθεί να δείξω και να συμπροσκυνήσω με τους συνταξιδιώτες μου, εδώ, ένα μνημείο του ελληνικού ορθού Λόγου, το περίφημο εδάφιο Δ,10 του Θουκυδίδη.

Τα λίγα λόγια, που περιέχονται σ' αυτές τις τέσσερεις (4), ναι, μόνον
τέσσερεις (!) γραμμές, περικλείουν μια εξέχουσα συμπύκνωση του καθ' ημάς
ορθολογισμού, αυτόν τον οποίον, λίγο ύστερα τον επεξεργάστηκε αναλυτικότερα
ο Αριστοτέλης και αποτελεί έκτοτε κτήμα, υποτίθεται, της ανθρωπότητας.

Λέω λοιπόν και επιμένω, πως στο χωρίο αυτό ο Θουκυδίδης περιγράφει όχι ένα
οποιοδήποτε σχήμα λογικής, αλλά ένα ελληνικό σχήμα λογικής, μια δηλαδή
εννοηματωμένη στάση ζωής, που προέρχεται από μια συγκεκριμένη κοινότητα
ανθρώπων, την ελληνική.
Αν, άλλοι, σ' άλλες κοινότητες αναγνωρίζουν αυτήν την λογική, ως δική τους,
τόσο το καλύτερο,  ή τόσο το χειρότερο.
Θέλω να εξειδικεύσω, δηλαδή, πως η λογική στάση ζωής, δεν είναι αμέσως καθολική και
αμέσως γενικής ισχύος, όπως νόμισε, βλακωδώς, ο δυτικός ορθολογισμός: υπάρχουν πολλές λογικές συμπεριφορές, όπως υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί.

Όποιος νομίζει, ότι η ελληνική λογική αποτελεί μια ιδιαιτέρως υψηλή κορυφή
του ανθρωπίνου Νοός, αυτός πρέπει και να την κατακτήσει, να την κατανοήσει.

Διότι όπως λέει και ο άλλος κρυφιομύστης του Τρόπου μας, αυτός που μας
μυεί, μας μπάζει μέσα στα απόκρυφα της ζωής, "αυτά", που γράφει ο
Θουκυδίδης τα γράφει "στη γλώσσα την δική μου. Κι άλλοι άλλα σ' άλλες".
Έτσι, "ώστε οι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν".
Κι αυτό σημαίνει, ότι η ελληνική λογική δεν κατανοείται αυτομάτως από
"άλλους" και ειδικά από δυτικούς ή ευρω-λιγούρηδες που "μουρμουρίζουν
σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες", όπως τους μυκτηρίζει ο Σεφέρης.

Ιδού λοιπόν τι διέπραξαν οι ενήμεροι των ουρανίων: οι Έλληνες.

"Ανδρες οι ξυναράμενοι τούδε του κινδύνου, μηδείς υμών εν τη τοιάδε ανάγκη 

ξυνετός βουλέσθω δοκείν είναι, εκλογιζόμενος άπαν το περιεστός ημάς δεινόν, 

μάλλον ή απερισκέπτως εύελπις ομόσε χωρήσαι τοις εναντίοις...". 

Και το ξαναγράφω αλλοιώς: 

άνδρες, εσείς που σηκώνετε μαζί (συν+αίρω) αυτόν τον κίνδυνο, κανείς από σας μέσα σ' αυτήν την τέτοια ανάγκη, να μη θελήσει (να έχει την βούληση) να φανεί συνετός, λογαριάζοντας λογικά (εκλογιζόμενος), όλο το δεινό που μας έχει περικυκλώσει. 

Αλλά, αντίθετα, ο καθένας απερισκέπτως εύελπις (με μια καλή ελπίδα, χωρίς μυαλό, χωρίς

περίσκεψη), ας προχωρήσει ενωμένος, (ενωμένος σε κοινό τόπο = ομόσε) με τους άλλους, ενάντια στους ενάντιους!

Ναι, "αυτά στη γλώσσα τη δική μου... ...Δυσδιάκριτος...
Κι άλλοι άλλα σ' άλλες"...
Ναι, το νοιώθουμε, το βλέπουμε να χτίζεται σιγά-σιγά γύρω μας και μέσα μας
αυτό το αριστούργημα της λογικής στάσης ζωής, που χτίσαμε εμείς οι ίδιοι
για μας και, αν θέλουν οι άλλοι, και για τους άλλους.
Αλλά τί συμβαίνει; Τίποτα το σπουδαίο.
Εκεί κάπου στον Πελοποννησιακό πόλεμο, μια μικρή ομάδα οπλιτών-πολιτών των Αθηνών περικυκλώθηκε από τους Σπαρτιάτες, στην Σφακτηρία (Δ,10).
Και πριν από την μάχη, ο στρατηγός τους Δημοσθένης, τους μίλησε τέτοια, παρεκελεύσατο τοιάδε.

Το μικρό αυτό εδάφιο είναι κορυφαία στιγμή της ανθρώπινης λογικής, διότι δεν είναι απλώς μια θεωρητική κατασκευή, ενός ξεχωριστού και ξεμοναχιασμένου μυαλού.
Αντίθετα, είναι μια συνηθισμένη κουβέντα, ενός κοινού πολίτη των Αθηνών, που λέγεται σε μια πρακτική, καθημερινή σκηνή του πρακτικού βίου μιας κοινότητας ανθρώπων, κάθε καρυδιάς καρύδι και είναι λόγια συνηθισμένα: αυτό είναι και το μεγαλείο του.
Τα λόγια αυτά, δεν τα λέει ένας Αριστοτέλης.
Τα προφέρει, με φυσικότητα μια, κατά φύσιν, συνηθισμένη κοινότητα ανθρώπων, Αθηναίων βέβαια, όχι τμηματαρχών βήτα των Βρυξελλών, αλλά είναι ούτως ή άλλως, λόγια που τα λέγανε συχνά
μεταξύ τους αυτοί οι συνηθισμένοι πολίτες-οπλίτες Έλληνες.

Και σιγά-σιγά βλέπουμε να διαμορφώνεται ο εκπάγλου κάλλους καθ' ημάς ορθός Λόγος.
1ον. O ορθός λόγος, σ' εμάς, κοιτάζει αμείλικτος και παγωμένος, την παγωμένη αλήθεια,
και την λέει στην κοινότητα των ανθρώπων του.
Δεν ψιμμυθιώνει την πραγματικότητα, δεν την εξωραΐζει.
Είναι στεγνός, χωρίς ιδεολογικά φούμαρα και τρίχες κατσαρές.

O Κλίντον θα έλεγε ότι πρέπει τώρα να πολεμήσουμε διότι αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο οιοσδήποτε Δυτικός, έρμαιο του δυτικού ληρήματος και ιδεολογήματος, θα
εκόπτετο και θα ξελαρυγγιζόταν μέσα στα "μήντια", ότι αγωνίζεται για να επικρατήσει το δίκαιο.

O Δημοσθένης περιορίζεται να τους πει ότι γύρω μας υπάρχει άπαν το περιεστός ημάς δεινόν, κι ότι θα αγωνιστούμε μέσα σ? όλο αυτό το τριγύρω μας σκατό, όπου χωθήκαμε.
Ο Δημοσθένης μιλά την γλώσσα της αλήθειας, διότι απευθύνεται σε αριστοκράτες, στην αθηναϊκή αρισταρχία του Ορθού Λόγου κι όχι στην αγελαία μάζα της Γιουροβίζιον.
2ον. Και αμέσως μετά, αρχίζει η διαλεκτική σύνθεση, όπου λάμπει το
ιλαροτραγικό συναμφότερον της ελληνικής λογικής.
Είπαμε, πρώτη φάση της καθ? ημάς λογικής, η ιλαροτραγική επισήμανση της γυμνής αλήθειας, το "δεινόν", χωρίς σάλτσες ιδεολογικές.
Δεύτερον: το συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στο εμείς και το εγώ, η διαλεκτική αλληλοπεριχώρηση ανάμεσα στην λογική του "εμείς" και την λογική του "εγώ".
O Δημοσθένης, δηλαδή, απευθύνεται συνεχώς σ' ένα σύνολο οπλιτών-πολιτών, αλλά και σε κάθε πολίτη ξεχωριστά. Δεν προσαγορεύει μια αγέλη, έναν "στρατό", ή ένα τσούρμο.
O "στρατός" προς τον οποίο αγορεύει, αποτελείται συνεχώς και αδιαλλείπτως από ξεχωριστούς - διαλεχτούς αριστοκράτες πολίτες, οι οποίοι βεβαίως είναι κοινοί θνητοί, οι οποιοιδήποτε, δηλαδή
στρατολογημένοι πολίτες της Αθήνας.
Λέει:
α) "άνδρες οι ξυναράμενοι...", άνδρες, εσείς - εμείς, που όλοι μαζί σηκώνετε - σηκώνουμε αυτόν τον κίνδυνο... Αλλά και ο καθένας ξεχωριστά:
β) μηδείς υμών, μηδείς συνετός μηδείς εκλογιζόμενος και απερισκέπτως εύελπις (ο καθένας, διότι είναι γραμμένο στον ενικό).
Αλλά και
γ) ξαναγυρίζει στο όλοι μαζί:
ομόσε χωρήσαι (από το ομός - ομόσε = στον ίδιο τόπο, ενωμένοι, ομού, όλοι μαζί στον ίδιο τόπο).

Νάτο λοιπόν το διαλεκτικό συναμφότερον: ο λόγος της πολεμικής τους πράξης είναι μια συναλληλία αλληλεγγύης ανάμεσα σ? ένα "εμείς", που δεν καταργεί όμως το άτομο και στα άτομα - οπλίτες που δεν βάζουν όμως το εγώ τους πάνω από το "εμείς", πάνω δηλαδή από το "συναράμενοι", αυτό που εμείς οι "άνδρες", το κουβαλούμε "όλοι μαζί" (συν+αίρουμε).

Αυτό όμως το "συναράμενοι", αυτή η αγγαρεία του "όλοι μαζί", αποτελείται από λογικά πρόσωπα - οπλίτες, από "λογικά πρόβατα", που ελέγχουν πλήρως την "ατομική" τους λογική, η οποία δεν εξαφανίζεται μέσα στην συλλογική λογική της αγγαρείας.
Κι αυτό συνεχώς το διαπιστώνουμε, διότι ο Δημοσθένης συνεχώς απευθύνεται στον καθένα τους, ξεχωριστά.
Και τώρα στο ακροθίνιον, στην ακρώρεια της ελληνικής λογικής:
3ον. Ποιά συγκεκριμένη κοινωνική κατάσταση χτίζεται μ' αυτό το συναμφότερον του εμείς και του εγώ, ποιό είναι το λογικό σύστημα το οποίο δημιουργείται, αλλά και το οποίο διαμορφώνει το νόημα αυτής της μικρής κοινότητας των Αθηναίων στρατιωτών;

O Δημοσθένης απευθύνεται συνεχώς στην "ατομική", ή ελληνοπρεπέστερα, στην προσωπική λογική ενός εκάστου των οπλιτών-πολιτών που τον ακούνε. Όλες οι λέξεις που χρησιμοποιεί, παραπέμπουν στην λογική συγκρότηση του ανθρώπου κι όχι στο θυμικό του, όχι στο συναίσθημα.
Δηλαδή:
α. Πρώτα - πρώτα, λέγοντάς τους την αλήθεια, δεν προσπαθεί να τους "συγκινήσει" συναισθηματικά, με φούμαρα του τύπου "είμαστε εδώ, διότι μας έστειλε η Αθήνα, διότι υπερασπιζόμαστε το δίκαιο, τις αποφάσεις του OHE και λοιπά λογικά εξαμβλώματα".
Ξερά, τους λέει, ότι είμαστε εδώ, μέσα στον κίνδυνο.
β. Μηδείς... συνετός
Μηδείς... βουλέσθω
Μηδείς... εκλογιζόμενος

Δηλαδή, εδώ συμβαίνουν τα εξής δυσθεώρητα ανθρωπίνοις λογισμοίς:
O Δημοσθένης απευθύνεται στο Λογικόν, κι όχι στο επιθυμητικόν ή στο θυμοειδές των ανθρώπων του και τους λέει: επειδή ξέρω ότι ο καθένας σας είναι συνετός, ζητώ από τον καθένας σας να μην είναι, τώρα, συνετός.
Επειδή ξέρω ότι έχετε βούληση, άρα είστε ελεύθεροι άνθρωποι, ζητώ από τον καθένα σας, τώρα, να μην θέλει να έχει βούληση ("βουλέσθω"), και να θέλει να φαίνεται συνετός (συνετός βουλέσθω δοκείν είναι).
Κι επειδή ο καθένας σας διαθέτει λογική, ζητώ από τον καθένα σας, τώρα, να μην λογίζεται λογικά, να μη σκέφτεται λογικά ("εκλογιζόμενος"), άπαν το δεινόν που μας περικυκλώνει!!!

Όλες οι λέξεις που χρησιμοποιεί έχουν μέσα τους το λογικό στοιχείο! Και με το λογικό, καταργεί το λογικό. Το βλέπετε αυτό το ιλαροτραγικό συναμφότερον του ελληνικού ορθού λόγου;
Δεν στηρίζεται στο συναίσθημα, στην συγκίνηση (εσείς είστε Αθηναίοι, εσείς είστε ανώτεροι,
δικαιότεροι).
Βασίζει την κατάργηση της λογικής, στην προΰπαρξη της λογικής φύσης του ανθρώπου! (Επειδή είστε συνετοί, γι' αυτό σας ζητώ να πάψετε να είστε συνετοί!)
Κι όλα αυτά, για να γίνετε τί;
γ. Όλα αυτά, ώστε ο καθένας σας, ξεχωριστός και μονάκριβος πολίτης, να
γίνει απερισκέπτως εύελπις!
Έχετε δει πιο αλληλογρονθοκοπούμενο σχήμα; Γίνε απερίσκεπτος, και να
εγκατασταθείς μέσα σε μια καλή ελπίδα (ευ + ελπίς), που θα στηρίζεται στην
κατάργηση της σκέψης!
Σαλταρισμένος ο Θουκυδίδης; Κάπου χάνει;
Βεβαίως κάπου χάνει. Χάνει στην χυδαία, την χρησιμοθηρική λογική, διότι ο
Θουκυδίδης, "ωραίος σαν Έλληνας", πάσχει νηφάλιον μέθην: το συναμφότερον,
το μέτρον. Και νηφάλιος και μεθυσμένος. Και σκέπτεται και επειδή μπορεί να
σκέπτεται, αποφασίζει να πάψει να σκέπτεται.

Και ποιά δικαιολογία έχει για όλα αυτά ο Δημοσθένης;
Στο όνομα ποιού μηχανισμού, ποιάς υπέρτερης ανάγκης, ή ανώτερης "λογικής", ζητά με παρρησία
και χωρίς ιδεολογικά φούμαρα την κατάργηση της ατομικής λογικής των συντρόφων του;
Στο όνομα του "συναράμενοι" και του "ομόσε".
Στο όνομα της κοινής τους αγγαρείας.

Το λογικό σχήμα του Δημοσθένη - Θουκυδίδη είναι το εξής λογικώς ανυπέρβατον:
Επειδή είσαι συνετός, επειδή έχεις βούληση, επειδή έχεις λογική (εκλογιζόμενος), ακριβώς στο όνομα της ατομικής - προσωπικής σου λογικής, σου ζητώ να καταργήσεις την λογική σου, η οποία σου επιβάλλει την λογική στάση ζωής, και η οποία λοιπόν σου υπενθυμίζει λογικά ότι σε περιβάλλει
κίνδυνος και δεινόν. Για να κάνεις τί;
Μα, για να υπηρετήσεις εσύ, ως λογικό ον, ως "λογικόν πρόβατον", ως λογικός
οπλίτης, την Ανωτάτη λογική από την οποία απορρέει και η δική σου ατομική λογική.

Και ποιά είναι αυτή η Ανωτάτη και Υπερτάτη Λογική;
Ποιά είναι αυτή η, υπέρ τον ατομικό σου ορθόν λόγον, Λογική;
Μα, ώ Αθηναίε πολίτη-οπλίτη, που είσαι γυιός της Λογικής, της Αθηνάς-
Σοφίας, αυτή η Υπερτάτη Λογική είναι η Αθήνα.
H Αθήνα είναι ο (ορθός) Λόγος υπάρξεώς σου.
Και επειδή είσαι Αθηναίος, δηλαδή είσαι η μετ' ευβουλίας (ευ+βουλή) πλήθους
αριστοκρατία, επειδή είσαι δηλαδή ο αριστοκράτης λογικοκρατούμενος, ο
κρατούμενος δηλαδή της Αθήνας-Αθηνάς, γι' αυτό, στο όνομα της προσωπικής
σου λογικής, σου ζητώ να καταργήσεις την προσωπική σου λογική με την οποία
βλέπεις τα δεινά και να διακονήσεις την Αθήνα, την Ανωτάτη λογική σου.

Είσαι Αθηναίος, άρα Έλλογον ον, βλέπεις, σκέπτεσαι και επειδή ως Έλλογον ον, βλέπεις και σκέπτεσαι συνετά, γι' αυτό θα βγάλεις τον σκασμό.
Επειδή είσαι ο αριστοκράτης του ορθού λόγου.
Και ορθός λόγος δεν είναι η μίζερη, ατομική σου επιβίωση, ορθός λόγος δεν
είναι η περίτρομη ανθρωπαρέσκειά σου μέσα στα καταναλωτικά σου ρεψίματα.
Ορθός λόγος για σένα, τον λογικό αριστοκράτη, είναι η Αθήνα.

H ατομοκεντρική σου ηδονοθηρία, θα βγάλει τον σκασμό.
Και σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, αποχαιρέτα την ατομική σου λογική και με την
αριστοκρατική σου λογική, ομόσε χωρήσαι τοις εναντίοις, στο όνομα της Υπερτάτης Κοινής Λογικής: για την Αθήνα, που σου έδωσε το ωραίο ταξίδι, όπου θα αφήσεις λογικά, τα λογικά σου κόκκαλα.
ΠΑΟΚ, και τα μυαλά μου στο μίξερ. (Αυθεντική χρήση του Δ,10)
Όπερ έδει δείξαι, "αυτά στη γλώσσα τη δική μου.  Κι άλλοι άλλα σ' άλλες".  Θουκυδίδης Δ,10
κι όλα τα κακά του Μάαστριχτ σκορπά._Κ.Ζ.

http://www.ngmapcollection.com/product.aspx?cid=1538&pid=15979#

Η «τριπλή διΰλιση» του Σωκράτη

Μια μέρα που ο Σωκράτης έκανε βόλτα στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον που του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για έναν απ' τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης τον παρακάλεσε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνει το τεστ της «τριπλής διΰλισης».

---  και τι ακριβώς είναι αυτή η τριπλή  διύλιση ή όπως πως την είπες, τον ρώτησε εκείνος .

 -- Να, πριν μου πεις τι άκουσες για τον μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε λίγο να το φιλτράρουμε. Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι, λοιπόν, εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια; 

- Ε ... όχι εντελώς, απλώς το άκουσα όμως και ...
 
- Μάλιστα ... Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης!
 
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι ...  Το αντίθετο μάλλον ... 

- Άρα, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος αν είναι αλήθεια.  Αλλά μην απογοητεύεσαι ...

Μπορεί να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και τρίτο φίλτρο.   Αυτό της χρησιμότητας.

Είναι, αυτό που θες να μου πεις, κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο;
- Όχι ...   Δεν νομίζω ...

- Άρα, αυτό που θα μου πεις δεν είσαι σίγουρος αν είναι αλήθεια και είσαι βέβαιος πως δεν είναι ούτε καλό ούτε χρήσιμο. Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να το ακούσω;

ΝΕΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΒΕΡΓΙΝΑ

Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΑ - ΝΕΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΒΕΡΓΙΝΑ - ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΤΑΦΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΜΕΧΡΙ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Αιγές - Βεργίνα, Μάρτιος 2010

Και δεύτερο μακεδονικό ταφικό σύνολο

Και δεύτερο πολύτιμο ταφικό σύνολο έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην Αγορά των Αιγών, σε συνέχεια του πρώτου που είχε βρεθεί το καλοκαίρι του 2008 και παρουσιάστηκε πέρυσι τον Απρίλη στο πλαίσιο της ετήσιας αρχαιολογικής συνάντησης για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη. Το εν λόγω δεύτερο πολύτιμο ταφικό σύνολο, όπως πρόκειται να τονίσει κατά την αυριανή εισήγησή της στο πλαίσιο της φετινής αντίστοιχης ετήσιας αρχαιολογικής συνάντησης, η διευθύντρια της πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα και ευρωβουλευτής κα. Χρυσούλα Παλιαδέλη, βρέθηκε το καλοκαίρι του 2009.
«Το νέο εύρημα, που αποτελείται από μια ασημένια τεφροδόχο υδρία, όμοια με εκείνη από τον τάφο του Πρίγκιπα στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας, και ως κτέρισμα ένα εξαιρετικά σπάνιο, ίσως μοναδικό ασημένιο παναθηναϊκό αμφορέα, συμπληρώνει την ανασκαφική εικόνα, ενισχύει τα αρχαιολογικά δεδομένα και δεν ανατρέπει όσα είχαμε υποθετικά προτείνει την άνοιξη στην ετήσια σύναξη των αρχαιολόγων του βορειοελλαδικού χώρου.
Η ανεύρεση των δύο πολύτιμων ταφικών συνόλων, όχι εντός των ορίων του παρακείμενου νεκροταφείου, αλλά σε ένα όρυγμα, στην καρδιά της αρχαίας πόλης, την αγορά των Αιγών, και η διαπίστωση ότι δεν πρόκειται για αποτέλεσμα αρχαιοκαπηλικής απόκρυψης, αλλά για συνειδητή απόθεση σημαντικών ταφών εντός της οχύρωσης της παλιάς πρωτεύουσας των αρχαίων Μακεδόνων, κάνουν τις συνθήκες ανεύρεσης μοναδικές.
Το γεγονός ότι η απόθεση αυτή μπορεί με ασφάλεια να χρονολογηθεί στα πρώτα χρόνια της ισχύος του Κασσάνδρου σε συνδυασμό με την εξαιρετική ποιότητα των αντικειμένων που απαρτίζουν τα δύο σύνολα, απολύτως εφάμιλλη με εκείνη αντίστοιχων κτερισμάτων από τους βασιλικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας, βεβαιώνουν ότι πρόκειται για βασιλικούς νεκρούς.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα δύο πολύτιμα ταφικά σύνολα από την Αγορά των Αιγών αποτελούν μέρη της ίδιας ταφικής διαδικασίας, αφού εντοπίστηκαν στο ίδιο βάθος, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, σφραγίστηκαν με την ίδια ενιαία επίχωση και δηλώνουν την ίδια πρόθεση για την "ταφή" τους εκτός νεκροταφείου.
Αποτελούν, δηλαδή, ένα ενιαίο σύνολο που δεν τάφηκε στην παρακείμενη βασιλική νεκρόπολη, αλλά στο πιο δημόσιο σημείο της οχυρωμένης πόλης των Αιγών, λίγο βορειότερα από το θέατρο και το ανάκτορο, δίπλα στα αφιερώματα της βασίλισσας Ευρυδίκης, μητέρας του Φιλίππου, στη θεά Εύκλεια. Οι δύο νεκροί στερήθηκαν ίσως τα πλούσια κτερίσματα που θα τους συνόδευαν, αν προορίζονταν να ταφούν υπό κανονικές συνθήκες στο νεκροταφείο, αλλά τα οστά τους εναποτέθηκαν μετά την καύση τους τυλιγμένα σε πορφυρά ή χρυσοπόρφυρα υφάσματα μέσα σε πολύτιμα οστεοδόχα σκεύη για να "ταφούν" στην καρδιά της πόλης των Αιγών, χωρίς κανένα εμφανές σημάδι να διαιωνίζει τη μνήμη τους», υποστηρίζει η Χρυσούλα Παλιαδέλη, στην ανακοίνωσή της με τίτλο «Πολύτιμα ταφικά σύνολα από την αγορά των Αιγών - η αρχαιολογική εικόνα, η ιστορική ερμηνεία και η διερεύνηση στο εργαστήριο».
Νέα εξέταση
Σύμφωνα με την αρχική προσέγγιση σε ό,τι αφορά το πρώτο ταφικό σύνολο με το εντυπωσιακό χρυσό στεφάνι και με βάση τα πρώτα οστεοαρχαιολογικά δεδομένα, «θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον Ηρακλή, γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Βαρσίνης, που δολοφονήθηκε με εντολή του Κασσάνδρου, καθώς ανέβαινε στη Μακεδονία για να αναλάβει ως τελευταίος Τημενίδης το μακεδονικό θρόνο».
Οι εργασίες διερεύνησης και συντήρησης των ποικίλων υλικών (μετάλλινων αγγείων, οστών, υπολειμμάτων υφάσματος και άλλων οργανικών υλικών) συνεχίζονται και η ανθρωπολογική εξέταση των οστών του δεύτερου ταφικού συνόλου από το Ιερό της Εύκλειας στη Βεργίνα δεν έχει ολοκληρωθεί.



-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ηλιακό ρολόι από τους ελληνορωμαϊκούς χρόνους στο Πολύχρονο Χαλκιδικής

Μια οχυρωμένη ακρόπολη, χρυσοφόροι πολεμιστές, εξαιρετικής οργάνωσης βιοτεχνίες, μια υπόσκαπτη κουζίνα, πανέμορφα αγαλματίδια, ένα ηλιακό ρολόι.
Πρόκειται για ορισμένα από τα εντυπωσιακά ευρήματα που θα παρουσιαστούν από αύριο έως τις 13 Μαρτίου στην παλιά Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ κατά την 23η Αρχαιολογική Συνάντηση για τις ανασκαφές σε Μακεδονία και Θράκη.
Ανάμεσα στις 65 ανακοινώσεις συγκαταλέγεται και αυτή για το Καστρί Πολυνερίου Γρεβενών (αύριο στις 11.15 π.μ.). Η καθηγήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ Στέλλα Δρούγου και η ομάδα της παλεύουν κόντρα στην έλλειψη χρημάτων και προσωπικού. Είναι μια δύσκολη ανασκαφή, όπως τιτλοφορείται η ανακοίνωση της κ. Δρούγου, το εύρημα όμως ήταν εντυπωσιακό. Μια οχυρωμένη ακρόπολη που προστατεύει ένα σπουδαίο οικοδομικό συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο τέλος του 4ου - αρχές 3ου αι. π.Χ. Περιλαμβάνει μεγάλη διπλή δωρική στοά και ακόμη ένα μεγάλο οικοδόμημα (ίσως και αυτό στοά) δίπλα και απέναντι από τον λιθόκτιστο ναό, ο οποίος “δεν είχε μόνο πρόναο αλλά και οπισθόδρομο και όταν αυτός καταστράφηκε, ίσως στον 3ο αι. π.Χ., καλύφθηκε από άλλους μεγαλύτερους χώρους, που εκτείνονται έως τη δυτική πύλη του περιβόλου της ακρόπολης”, σημειώνει η κ. Δρούγου. Στο εσωτερικό του κτιρίου ο χώρος στεγαζόταν με μεγάλα πήλινα κεραμίδια, το δάπεδο ήταν χωμάτινο, ενώ το γεγονός ότι “ο ναός είναι θεμελιωμένος σε στρώμα μιας νεολιθικής εγκατάστασης πρέπει να ερευνηθεί ιδιαίτερα”, συμπληρώνει η αρχαιολόγος.

Βιοτεχνίες στις Αιγές Η κ. Δρούγου θα αναφερθεί (αύριο στις 7.30 μ.μ.) και στις ανασκαφές που αποκαλύπτουν την καθημερινή όψη των Αιγών (σημερινή Βεργίνα). Πιθάρια, λιθόστρωτες αυλές, τμήματα αγωγών και αποχετευτικών ρείθρων, αλλά και πολυάριθμα θραύσματα γυαλιού, μάζες μολύβδου και σιδήρου, μήτρες πήλινων αγγείων και ειδωλίων βρέθηκαν στο κέντρο της αρχαίας πόλης των Αιγών, στη γειτονιά του Μητρώου, σε βάθος μόλις 10-40 εκατοστών. “Μετά την κορύφωση της δύναμης της πόλης των Αιγών, επήλθε η κάμψη των ελληνιστικών χρόνων έως τη ρωμαϊκή κατάκτηση (168 π.Χ. - μέσα του 2ου αι. π.Χ.). Αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ερήμωση. Οι μικρές κοινότητες των ανθρώπων που απέμειναν στον τόπο τους ανέπτυξαν δραστηριότητες μικρών βιοτεχνιών και ενός κάποιου εμπορίου”, τονίζει.

Ταφές σε... κλίμακες Τα ευρήματα από το χρυσοφόρο δυτικό νεκροταφείο του εύπορου αρχαίου οικισμού στο Αρχοντικό Πέλλας θα παρουσιάσουν οι Παύλος και Αναστασία Χρυσοστόμου (αύριο στις 6.45 μ.μ.). Πενήντα νέοι τάφοι ήρθαν στο φως και κτερίσματα, όπως χάλκινα κράνη, χρυσά ελάσματα, αγγεία κ.ά. Οι έρευνες που γίνονται στον χώρο από το 2000 (μόλις στο 5% της συνολικής έκτασης του Αρχοντικού), έχουν αποκαλύψει πολεμιστές και δεσποσύνες ντυμένους στα χρυσά!
Σε έκταση 11 στρεμμάτων έχουν βρεθεί 965 τάφοι (περίοδο 2000-2009), οι σημαντικότεροι από τους οποίους βρίσκονται κατά μήκος δύο διασταυρούμενων δρόμων. Οι ταφές μάλιστα είναι σε κλίμακες.  Όσο εγγύτερα στον δρόμο είναι θαμμένος κάποιος, τόσο πλουσιότερος ήταν. Οι πολεμιστές που βρέθηκαν φέτος σε δέκα από τους 24 τάφους των αρχαϊκών χρόνων ανήκουν στην τρίτη κατηγορία, “δηλαδή στην κλίμακα κάτω από τους πιο επιφανείς”, διευκρινίζει ο κ. Χρυσοστόμου.

Υπόγεια κουζίνα Στον αρχαίο οικισμό στο Καραμπουρνάκι (πρώην στρατόπεδο Κόδρα) αποκαλύφθηκε “μια λειτουργική κουζίνα (οπτάνιον), μαζί με τον εξοπλισμό της, και υπολείμματα καταναλωμένων τροφών”. Αυτό το εύρημα θα παρουσιάσει ο επικεφαλής της πανεπιστημιακής ανασκαφής Μιχάλης Τιβέριος (Παρασκευή, 6.45 μ.μ.). Η ημιυπόγεια κυψελόμορφη κατασκευή (υπόσκαπτο) που ήρθε στο φως “περιείχε στρώματα στάχτης, μεγάλο αριθμό οστρέων, ενώ σε μικρότερες ποσότητες βρέθηκαν οστά ζώων και ψαροκόκαλα”. Τα όστρεα εντοπίστηκαν μέσα σε ντόπιες οινοχόες (που ήταν σπασμένες) και τριγύρω βρέθηκαν πιθάρια, αμφορείς και πήλινες μαγειρικές πλατφόρμες, προφανώς χρήσιμες για το ψήσιμο των τροφών.  Όλα αυτά δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι στο υπόσκαπτο αυτό γινόταν προετοιμασία τροφής που αποτελούνταν απο θαλασσινά κυρίως εδέσματα.

Ειδώλια και ρολόγια Στη βασιλική νεκρόπολη της Αιανής βρέθηκε μια μαρμάρινη παλάμη από κούρο του 6ου αιώνα π.Χ., πήλινα και χάλκινα αλογάκια, επιτύμβια στήλη που ανήκε κατά πάσα πιθανότητα σε ιέρεια με εγχάρακτο το όνομα Κλεταγόρη, καθώς και ένα αρχαϊκό ειδώλιο καθιστής γυναίκας με ανοιχτά πόδια, που παραπέμπει σε μορφή... επιτόκου. “Πρόκειται για μοναδικά ευρήματα, που σπάνια βρίσκονται σε ολόκληρη τη Μακεδονία”, τονίζει η αρχαιολόγος Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη (μιλά αύριο στις 12.15 μ.)
Στο Πολύχρονο Χαλκιδικής η ανασκαφή έφερε στο φως ένα από τα λιγοστά παγκοσμίως ηλιακά ρολόγια των ελληνορωμαϊκών χρόνων που έχουν εντοπιστεί άθικτα. Τα ηλιακά ρολόγια κατασκευάζονταν για συγκεκριμένο γεωγραφικό πλάτος, αλλά το συγκεκριμένο εύρημα “έχει κατασκευαστεί έτσι που μπορεί να δείχνει τη σωστή ώρα κάθε μέρας τόσο στη Χαλκιδική όσο και στη Ρώμη, στη Γαλλία ή στην Κίνα” σημειώνει η αρχαιολόγος Μπετίνα Τσιγαρίδα (μιλά το Σάββατο 13 Μαρτίου στις 10 π.μ.)
-----------------------------------------------------------------------------------------

ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΑΙΓΕΣ- ΒΕΡΓΙΝΑ

Τι κι αν η αυτοκρατορία έπεσε. Οι λαοί συνέχισαν να δημιουργούν. Τι κι αν το χρυσάφι εξέλιπε. Έγινε γυαλί, πηλός, σίδηρος και μόλυβδος κι αντί για βασιλικά στεφάνια, άλλαξε χρήση κι έγινε πιθάρι, αγγείο, κόσμημα καθημερινό...

Κι αν η αναφορά του ονόματος της Βεργίνας παραπέμπει στους λαμπρούς μακεδονικούς τάφους, τα πολύτιμα σκεύη και όπλα, και τις θαυμαστές ιστορίες των σπουδαίων Μακεδόνων, η αρχαιολογική σκαπάνη συνεχίζει κι εντοπίζει και μια «άλλη» πόλη των αρχαίων Αιγών- αυτή του λαού κι όχι των βασιλιάδων της- που συνέχισε να δημιουργεί και στους αιώνες της κάμψης της (168 π.Χ.- 1ο μ.Χ. αι.).

Πιθάρια, λιθόστρωτες αυλές, τμήματα αγωγών και αποχετευτικών ρείθρων, χώροι στεγασμένοι, χτισμένοι με ξερολιθιά αλλά και πολυάριθμα θραύσματα γυαλιού, μάζες μολύβδου και σιδήρου, μήτρες πήλινων αγγείων και ειδωλίων αποκαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη στο κέντρο της αρχαίας πόλης των Αιγών, στη γειτονιά του Μητρώου και σε βάθος μόλις 10-40 εκατοστών.

Τα πρώτα ευρήματα και τα οικοδομικά λείψανα που έρχονται στο φως δείχνουν πως οι Αιγές αναπτύσσουν και στους χρόνους της οικονομικής πτώσης τους (πρώτοι ρωμαϊκοί χρόνοι) ποικίλες δραστηριότητες με εντυπωσιακότερη αυτή των μικρών βιοτεχνιών γυαλιού και επεξεργασίας μετάλλου.

«Βιοτεχνίες και βιοτεχνικά προϊόντα στην αρχαία πόλη των Αιγών» είναι ο τίτλος της εισήγησης της καθηγήτριας Αρχαιολογίας Στέλλας Δρούγου και της συνεργάτιδάς της Χρυσάνθης Καλλίνη, στην 23η συνάντηση για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη. «Το τέλος των αυτοκρατοριών δεν σημαίνει απαραίτητα και το τέλος των λαών που τις στήριζαν. Οι δεύτεροι μπορούν- και το κάνουν- να συνεχίζουν τη ζωή και τη δημιουργία ειδικά μάλιστα όταν πατούν σε ισχυρές ρίζες και παραδόσεις», σχολίασε τα ευρήματά της στα «ΝΕΑ» η καθηγήτρια Στέλλα Δρούγου.

------------------------------------------------------------------------------------------------
Ενισχύεται η άποψη πως πρόκειται για τον τάφο του Ηρακλή
Στον Ηρακλή, γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στη μητέρα του Βαρσίνη ανήκουν οι δύο πολύτιμες ταφές που ήρθαν πρόσφατα στο φως στην καρδιά της αρχαίας πόλης, την αγορά των Αιγών; Οι αρχαιολόγοι της Βεργίνας εξακολουθούν να υποστηρίζουν φιλολογικά την ερμηνευτική προσέγγιση που υιοθέτησαν αρχικά βάσει της μαρτυρίας του Ιουστίνου, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα δύο νέα ταφικά σύνολα με ευρήματα εφάμιλλα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας στο πιο δημόσιο σημείο της οχυρωμένης πόλης των Αιγών, ανήκουν σε βασιλικούς νεκρούς.
Η δεύτερη, παρόμοια ταφή (χρονολογείται στα πρώτα χρόνια της ισχύος του Κασσάνδρου) που διατηρούσε επί 2.300 χρόνια μια ασημένια τεφροδόχο υδρία, όμοια με εκείνη από τον τάφο του Πρίγκιπα στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας και ένα εξαιρετικά σπάνιο, ίσως μοναδικό ασημένιο παναθηναϊκό αμφορέα, ενισχύει την αρχική επιστημονική άποψη. «Οι δύο νεκροί στερήθηκαν ίσως τα πλούσια κτερίσματα που θα τους συνόδευαν, αν προορίζονταν να ταφούν υπό κανονικές συνθήκες στο νεκροταφείο, αλλά τα οστά τους εναποτέθηκαν μετά την καύση τους τυλιγμένα σε πορφυρά ή χρυσοπόρφυρα υφάσματα μέσα σε πολύτιμα οστεοδόχα σκεύη για να “ταφούν” ωσάν να επρόκειτο για ήρωες-κτίστες, στην καρδιά της πόλης των Αιγών, χωρίς κανένα εμφανές σημάδι να διαιωνίζει τη μνήμη τους», αναφέρει η καθηγήτρια του ΑΠΘ και ευρωβουλευτής κ. Χρυσούλα Παλιαδέλη. Το φύλο και ακριβέστερα συμπεράσματα για την ηλικία του νεκρού/ης δεν έχουν εξακριβωθεί, ωστόσο τα νέα ευρήματα και με βάση τα οστεοαρχαιολογικά δεδομένα του πρώτου τάφου πως θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον Ηρακλή που δολοφονήθηκε με εντολή του Κασσάνδρου καθώς ανέβαινε στη Μακεδονία να αναλάβει ως τελευταίος Τημενίδης τον μακεδονικό θρόνο, ενισχύουν τη μαρτυρία του Ιουστίνου που ανέφερε τη ρητή διαταγή του Κασσάνδρου: «Ο Ηρακλής να σκοτωθεί στα κρυφά, μαζί με τη μητέρα του τη Βαρσίνη και οι σοροί τους να καλυφθούν με χώμα, ώστε να μην υπάρχει τάφος που να προδίδει τη δολοφονία τους».

Το απώτατο Ελληνιστικό Ιστορικό παρελθόν της Κίνας

Το απώτατο Ελληνιστικό Ιστορικό παρελθόν της Κίνας

Όταν η Ευρώπη συνάντησε την Κίνα

Τυπικά, ο Αλέξανδρος κατέκτησε και κράτησε την αυτοκρατορία του Δαρείου για μόλις εννέα χρόνια (334-323 π.Χ.), αλλά το σοκ που επέφερε στην ιστορία αυτού του κόσμου έμελλε να κρατήσει αιώνες. Χάρη στην αίγλη του ονόματός του, οι επίγονοι κατόρθωσαν μετά τον θάνατό του να κρατήσουν για δύο αιώνες τα φέουδα που μοιράστηκαν, παρά τους συνεχείς πολέμους μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πείθων που είχε αναλάβει τις ινδικές κτήσεις στην κοιλάδα του Ινδού και ο Εύδεμος που είχε πάρει τη διοίκηση του Παντζάμπ έμειναν στις κτήσεις τους ως το 316 π.Χ., για να πάρει τη θέση τους η ινδική δυναστεία του Τσαντραγκούπτα Μαουρία. Ως τον πρώτο αιώνα π.Χ.- μας λέει η Ιστορία- τις κτήσεις της Δύσης τις κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και εκείνες της Ανατολής οι διάδοχοι των Περσών, Πάρθοι. Σε πείσμα της ιστορίας όμως, οι Έλληνες κατόρθωσαν να συστήσουν στα εδάφη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν το Ελληνο-Βακτριανό βασίλειο (206-140 π.Χ.) και να το επεκτείνουν ανατολικά, συστήνοντας το Ελληνο-Ινδικό βασίλειο (180 π.Χ.- 10 μ.Χ.) Τότε, με τα πρώτα κύματα των Ούννων (Ξιον Γκνου για τους Κινέζους) να σαρώνουν τα πάντα, τελείωσε το παιχνίδι εξουσίας των Ελλήνων.

Όσο για τους Κινέζους γνωρίζαμε μόνο ότι οι στρατιώτες του Ευθύδημου (με πρωτεύουσα την Αντιόχεια τη Μαργιανή και ορμητήριο την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη) είχαν εξερευνήσει τις ερημιές στο τωρινό κινεζικό Τουρκεστάν. Ο Στράβων έγραψε χαρακτηριστικά ότι οι Ελληνο-Βακτριανοί «επέκτειναν την αυτοκρατορία τους μακριά ως την Κίνα και τους Φρύνους (βλ. http://www.perseus.tufts.edu/cgibin/pte xt? lookup=Strab. +11.11.1 στο Διαδίκτυο). Αλλά λεπτομέρειες για εμπορικές σχέσεις δεν ανέφερε. Τους Κινέζους τους γνώρισαν έμμεσα οι Ρωμαίοι, επειδή εκείνοι πουλούσαν μετάξι στους Πάρθους και οι Πάρθοι στους Ρωμαίους. Η επαφή τους έγινε άμεση μετά το 14 μ.Χ., όταν ο έλληνας πλοίαρχος Εύπαλος έδειξε στον ναύαρχο του Αυγούστου το πώς να εκμεταλλεύεται τους μουσώνες για να συντομεύει το ταξίδι στην Ινδία. Σύμφωνα με τα κινεζικά αρχεία, ως τον 2ο αιώνα οι έλληνες ναυτικοί είχαν φτάσει στο Βιετνάμ και το 166 μ.Χ. επισκέφθηκαν την αυτοκρατορική αυλή του Χουάν Τι, ως απεσταλμένοι του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου. Από τότε οι ρωμηοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου με το μετάξι και τις άλλες εμπορικές συναλλαγές και ως τον Μάρκο Πόλο (1266 μ.Χ.) οι Ευρωπαίοι γνώριζαν ότι ο στεριανός δρόμος για την Κίνα ήταν στα χέρια Ούννων και Μογγόλων.

Παράδοξα, συμπτώσεις και ανατροπές

Αυτή η παγιωμένη εικόνα απομόνωσης της Κίνας ανατρέπεται άρδην τα τελευταία χρόνια, από τη διασταύρωση τόσο ιστορικών όσο και αρχαιολογικών ευρημάτων. Σύμφωνα με το αρχείο του κινέζου ιστορικού Σίμα Κιάν, ο αυτοκράτορας Γου αποφάσισε το 138 π.Χ. να στείλει τον πρεσβευτή του Ζανγκ Κιάν στους λαούς της Δύσης, ψάχνοντας για συμμάχους κατά των Ούννων. Εκείνος, έπειτα από την ατυχή σύλληψή του και αιχμαλωσία δέκα χρόνων στα χέρια των Ούννων, δραπέτευσε και διέσχισε την έρημο του Τακλαμακάν για να συναντήσει τους «Νταϊουάν» (Δαναοί;). Ήταν λευκοί χωρίς λοξά μάτια και είχαν γενειάδες. Ήταν εκτροφείς υπέροχων αλόγων, είχαν πολύ όμορφα κτίρια και αγάλματα, φέρονταν με σεβασμό στις γυναίκες και... τις άκουγαν. Η περιοχή διέθετε 60.000 οικογένειες και 30.000 στρατιώτες. Με βάση τις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Ζανγκ Κιάν στην αναφορά του, η πόλη που συνάντησε ήταν η Αλεξάνδρεια η Εσχάτη, στα όρια Φεργάνας και Σογδιανής, στο πέρασμα του Παμίρ. Το πολύ περίεργο είναι ότι στην πόλη αυτή έκοβαν ήδη νομίσματα με μια τεχνική που γνώριζαν μόνον οι Κινέζοι. Συγκεκριμένα, οι βασιλείς Αγαθοκλής και Πανταλέων της Βακτρίας είχαν κυκλοφορήσει- γύρω στο 170 π.Χ. - το πρώτο δυτικό νόμισμα «λευκού χαλκού», από κράμα χαλκού- νικελίου σε αναλογία 75/25. Προφανώς, κάποιοι είχαν προλάβει να κάνουν εισαγωγές...

Ο Ζανγκ προχώρησε στη Βακτρία και έφθασε ως την Ινδία. Επέστρεψε- έπειτα από μία ακόμη αιχμαλωσία στα χέρια των Ούννων- και πληροφόρησε τον αυτοκράτορα για τα θαυμαστά που είδε. Τον αυτοκράτορα τον ενδιέφερε κυρίως η αγορά των αλόγων που είχαν οι Έλληνες, αλλά μαζί με αυτό ξεκίνησε το αλισβερίσι που, τον 19ο αιώνα, βαφτίστηκε από τον γερμανό μελετητή von Richthofen «δρόμος του μεταξιού». Τους Έλληνες αντικατέστησαν στη συνέχεια οι Σκύθες, οι οποίοι πιεζόμενοι από τους Ούννους εισέβαλαν στη Βακτρία και στην Ινδία, για να δημιουργήσουν την αυτοκρατορία του Κουσάν, ώσπου την περιοχή κατέλαβε η Κίνα (70 μ.Χ.). Τα καραβάνια έφευγαν από την Κίνα με μετάξι, κεραμικά και σιδηρικά και επέστρεφαν με χρυσό, ελεφαντόδοντο και γυάλινα αντικείμενα. Ωστόσο οι επιθέσεις από ληστές ήταν συχνές. Για την προστασία του εμπορίου, το νεότευκτο Σινικό Τείχος επεκτάθηκε δυτικά, ως την έρημο Τακλαμακάν.

Τα σημάδια και η μεγάλη έκπληξη

Το πέρασμα των καραβανιών από την έρημο αυτή ανά τους αιώνες άφησε πάμπολλα σημάδια πίσω του. Οι πρώτοι δυτικοί μελετητές που έφθασαν στην περιοχή το 1900- ο Σουηδός γεωγράφος Sven Ηedin και ο Ούγγρος Αurel Stein- βρήκαν πολλά από αυτά, όπως και 2.000 χειρόγραφα που εξιστορούσαν τα δρομολόγια του δρόμου του μεταξιού τους προηγούμενους αιώνες. Ακολουθώντας τον δρόμο στις περιοχές της Κίνας, έβρισκαν παντού επιρροές από την τέχνη των Ελλήνων: Γεωμετρικά σχέδια στα υφαντά και στα κεραμικά, αγάλματα φτερωτών αλόγων, απεικονίσεις του Βούδα με φτερά αγγέλου... αλλά και ζωγραφιές με έλληνες στρατιώτες και Κενταύρους. Πολλοί σύγχρονοι αρχαιολόγοι επιμένουν ότι και ο πήλινος στρατός, που συνόδευσε το 210 π.Χ. τον αυτοκράτορα Κιν στον τάφο, είχε πηγή έμπνευσης τα αγάλματα των Ελλήνων!

Αλλά η μεγάλη έκπληξη ήλθε όταν πέρασε το «καθαρτήριο» της Πολιτιστικής Επανάστασης και η Κίνα άρχισε να ανασκάπτει επιστημονικά το παρελθόν της: Η έρημος Τακλαμακάν μόνον έρημη δεν ήταν. Θαμμένες πόλεις βρέθηκαν κάτω από τις αμμοθίνες της και τάφοι με μούμιες άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια. Δεκάδες μούμιες χιλιετηρίδων, τέλεια διατηρημένες από την ξηρασία. Ωστόσο οι νεκροί δεν ήταν Κινέζοι! Ήταν ψηλοί, κοκκινομάλληδες, με ανοιχτόχρωμα μάτια. Οι πιο παλιοί ανάγονταν στο 1800 π.Χ. και οι πιο πρόσφατοι στο 300 π.Χ.

Για το τελευταίο ερώτημα η απάντηση είναι μάλλον γεωλογική: Η έρημος Τακλαμακάν βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο της θάλασσας και- σε παλιότερη εποχή, με άλλο κλίμα- ήταν πιθανότατα εύφορη πεδιάδα με λίμνη. Κατά τα λοιπά, τα απρόσμενα αυτά ευρήματα- της δεκαετίας του 1990- δημιούργησαν μεγάλο μειονοτικό πρόβλημα στην Κίνα. Οι τουρκογενείς Ουιγούροι της περιοχής άρχισαν να λένε ότι οι μούμιες αποδείκνυαν ότι κατάγονταν από μη Κινέζους, τους Τοχάριους, άρα και η γύρω χώρα έπρεπε να γίνει αυτόνομη. Όλοι θυμήθηκαν τους αρχαίους κινεζικούς μύθους για έναν λευκό λαό στα δυτικά, ψηλό, με πράσινα και γαλανά μάτια, και βοστρυχωτά γένια. Έπειτα από πολλές διελκυστίνδες, η κινεζική κυβέρνηση δέχτηκε να γίνει εξέταση DΝΑ από κοινή ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια της Κίνας, της Σουηδίας και των ΗΠΑ.

Τα πορίσματα από το DΝΑ ξεκαθάρισαν ένα πράγμα: Οι μούμιες δεν είχαν καμία σχέση με τους Ουιγούρους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε είχαν καταλάβει την περιοχή μόλις τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αλλά δεν επήλθε συμφωνία για τίποτε από τα υπόλοιπα. Οι ανθρωπολόγοι είχαν βρει γονιδιώματα που παραπέμπουν άλλοτε σε Κιμμέριους Κέλτες της Κριμαίας, άλλοτε σε Σκύθες του Κιργιστάν και άλλοτε σε κατοίκους της Ανατολικής Μεσογείου.

Τι λένε οι αρχαιολόγοι; Πολύ απλά, ότι τα σχέδια των ρούχων των νεκρών έχουν ελληνικής τεχνοτροπίας μοτίβα. Μάλιστα, ένα από τα εγχάρακτα ταφικά αναθήματα φέρει το σύμβολο της γνωστής σβάστικας. Ακόμη πιο εντυπωσιακά, μια μούμια που βρέθηκε πολύ νοτιότερα της ερήμου στο Γινγκπάν της ΝΔ Κίνας- χρονολογείται από το 1000 π.Χ., έχει ύψος γύρω στο 1.90(!) και φέρει χρυσή νεκρική προσωπίδα, κατά το συνήθειο των Μυκηναίων.

Μα υπάρχει ιστορική διασταύρωση; Έχουμε ξανακούσει ποτέ για τέτοιον λαό; Ψάχνοντας στα κείμενα του Πλίνιου του Πρεσβύτερου (ΧΧΙV, Τaprobane) βρίσκουμε μια απροσδόκητη περιγραφή των Κινέζων, από έναν πρεσβευτή της Κεϋλάνης, προς τον αυτοκράτορα Κλαύδιο: «Ο πατέρας μου έχει επισκεφθεί συχνά τη χώρα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ξεπερνούν στο ύψος τους συνηθισμένους ανθρώπους, έχουν πυρόξανθα μαλλιά και γαλανά μάτια...». Σημειωτέον ότι ένας επισκέπτης από την Κεϋλάνη προφανώς θα πήγαινε στην Κίνα με πλοίο και θα έπιανε λιμάνι στη νοτιοδυτική μεριά της, κοντά στο Γινγκπάν.
Έπειτα από αυτό, η φαντασία οργιάζει. Βρήκαμε, μήπως, πού κατέληξαν οι Μυκηναίοι, όταν μετανάστευσαν λόγω κλιματικής αλλαγής μετά τον Τρωικό Πόλεμο; Τα κείμενα των Χετταίων μιλούν για τους Αχιγιάβα (Αχαιούς) που προχώρησαν πολεμώντας μέσα από τη Συρία. Αλλά και οι Κιμμέριοι σάρωσαν εκείνα τα μέρη, για να καταλήξουν να γίνουν οι Πάρθοι. Μήπως, απλά, βρήκαμε αυτούς που τους κυνήγησαν ως την εσχατιά της Γης και τους εξολόθρευσαν, κλέβοντας ακόμη και τα ταφικά τους έθιμα; Κάποτε, η αλήθεια θα έλθει στο φως. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα μωρό ενός έτους, που είχε στη θέση των ματιών του γαλάζιες πέτρες, και κάποιες γυναίκες, του 4ου και 3ου π.Χ. αιώνα, που φορούσαν μυτερά καπέλα όπως οι Αμαζόνες. Τι συνέβαινε; Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς ζούσαν σε μια περιοχή τελείως άνυδρη;

πηγή:
Το Βήμα, Τ.Καφαντάρη

εμείς το είδαμε στο φιλικό ιστολόγιο
http://gataros.blogspot.com
http://istorikathemata.blogspot.com/2010/03/blog-post_03.html